Como promittite, io va scriber super mi viage a San Petroburgo, realisate le fin de septimana passate; si, solmente duo dies, sabbato e dominica, in expectation de vader pro un periodo plus longe in augusto. Pro initiar, io presenta le medio de transporto:

Ford Transit!

Le partentia esseva fixate al horas 20:00, ma esseva posticipate de circa medie hora a causa de alicun viagiatores in retardo; evidentemente le compania del mini-bus prefere attender medie hora que perder 25 euros de billetos (si, isto es le precio!). E isto pare esser un situation bastante normal, perque necuno protestava o se lamentava. Le viage ha requirite circa 7 horas, ma gran parte de iste tempore esseva empleate pro recuperar alicun viagiatores que se trovava in varie partes del Finlandia (fortunatemente non troppo distante de Helsinki), como Vantaa, e, al conclusion del viage, pro portar a varie addresses specific de San Petroburgo les qui lo demandava (fortunatemente le possibilitate non es extendite al complete territorio del Russia). Alteremente, io crede que le viage haberea requirite solmente 5 horas, viste anque que nos esseva multo fortunate in le passage del confinio (il non habeva quasi ulle persona ultra a nos).

Al matino, quando io ha arrivate a destination, mi amica Yulia me attendeva con su patre, pro portar me a casa. No, io non va explicar qui es Yulia! Per le automobile, isto requireva non plus que 20 minutos, durante que quando in le sequente dies nos refaceva le mesme percurso con medios public (bus plus metro), le tempores se dilatava, e le transporto prendeva circa trenta o quaranta minutos. A iste proposito, ante mi viage un amica russa me diceva que alicun turistas italian qui visitava San Petroburgo esseva multo impressionate per le profonditate del metro; e io confirma lor impression: le tempore que prende le scalas mobile pro vader a basso es circa 3 o 4 minutos, dependente del station. Il ha 4 lineas de metro, a nivellos differerente.

Un station del metro — Площадь Александра Невского (placia de Alexander Nevsky)

Iste photo del metro me ha costate le bellessa de 100 rublos perque immediatemente post que io lo ha prendite, un officiero de policia me ha communicate que il es prohibite prender photos del stationes, como mesura anti-terroristic. Ridicule, nonne? Excludente le facto que le photos del stationes es presente in abundante quantitate in le internet, io dubita que terroristas essera fermate per iste prohibition, sia perque illes poterea facilemente prender photos sin que le policiero les vide, sia perque le policiero es quasi sempre absente e sia perque probabilemente illes non essera espaventate per le pagamento de iste grandissime summa de danaro. Mmm... attende... quante euros vale 100 rublos? Circa 3. (Tres, TRES, TRES). Ah.

Le actualisation de mi blog, que jam esseva infrequente, in le ultime tempores es ancora plus critic, quasi inexistente. E le cosa le plus grave es que io non saperea dicer qual es le rationes de isto. Un ration poterea esser le aquisition de un Nintendo Wii, accompaniate per Mario Kart (si tu anque lo ha, e vole excambiar le codice, scribe me), que es un passatempore irresistibile; o forsan le passion photographic, viste que multe de mi recente invios concerne le photographia; o forsan... un femina? No, isto non pote esser! Qualcunque sia le ration, io promitte solemnemente que in breve tempore io devenira diligente e vos informara super le recentissime (e brevissime) viage a San Petroburgo (ubi io passava mi fin de setimana, e ha retornate heri nocte).

Pro calmar vostre ardente expectation, io vos contenta con le exhibition in le galleria de mi secunde pellicula 35mm. Iste vice io ha demandate al boteca photographic de dar me le photos in version digitalisate, in un CD; le costo total (developpamento plus scannerisation) es de 13 euros, e io ha essite multo satisfacite per le resultato.

Durante que le major parte del photographos ha passate del photographia in pellicula (analogic) al photographia digital, io ha percurrite le strata opposite, e ha comprate un photocamera analogic. Le ration de iste selection es in maxime parte debite a mi curiositate pro un technologia provate e laudate pro su qualitate. Io voleva facer un pauco de experientia con le pellicula, ante que su gradual disapparition lo rende obsolete (assi io potera contar a mi numerosissime discendentia, que io ha photographate sur pellicula!). Io ha comprate de Japon un camera Minolta α7 (in Europa illo se appella Dynax 7), que probabilemente es le modello le plus avantiate de cameras analogic producite per Minolta; io ha seligite iste camera perque le montatura es perfectemente compatibile con illo del objectivos de mi Sony α, ergo io non debe affrontar un duple expensa. Le sol nota que merita attention es le facto que le pellicula 35mm es plus grande que le sensor CCD del Sony α que es circa 24mm, e le objectivos que es projectate specialmente pro le sensor del Sony rendera un immagine partialmente obscur longo le bordos del quadro del pellicula. Del altere latere, isto significa que le objectivos que es compatibile con ambe le formatos, in le 35mm rende un angulo de visual multo major, e isto es un del motivationes que me ha convincite a comprar un camera analogic. Ma basta parolas! Io ha developpate mi prime pellicula, e le imagines es in le galleria; io los ha cargate totes, benque multe es quasi impresentabile (pro alicun ration, le focus es errate). Ah!, ante que vos me accusa de incapacitate/follia, lassa me dicer que le photo a latere es realisate con un lente de typo "fisheye" (oculo de pisce), un grandangulo con un accentuatissime distorsion — isto es un effetto intendite, non impreviste!

Iste matino, incoragiate per le favorabile conditiones atmospheric, io ha decidite de prender mi bicycletta pro tentar de levar me de mi constante stato vegetative. Il ha multe areas proxime a Helsinki que on pote facilemente attinger per un bicyclo, e io ha visitate solmente un parve fraction de los; pro isto, il me pareva un bon idea probar a explorar un loco nove. Ante partir, io ha consultate le internet pro trovar un mappa del area a visitar (mi spirito explorative non es ancora multo developpate) e io ha trovate que le sito del transportos public contene un section dedicate al cyclistas: in le Journey Planner for cycling il ha un mappa interactive del region de Helsinki, Espoo e Vantaa, in le qual il es possibile inserer le location de partentia e de destination e le systema computa le via cyclabile inter los e lo monstra in evidentia in le mappa:

Le mappa evidentia le tractos de strata de diverse typo; nota que quasi tote le itinere es sur vias cyclabile, sur le qual automobiles non passa!

Altere belle functiones de iste sito include le possibilitate de evidentiar locos de interesse pro cyclistas e sportivos in general: servicios de prestito de bicyclos, parcamentos pro bicyclos, tractos de strata especialmente rapide o scarpate, locos pro sport (externe, claudite, acquatic, etc. — oh, mesmo pro animales!), cafés e refugios, semaphoros e altere cosas plus o minus interessante como stationes, scholas, botecas, etc.
In ultra, il es possibile anque evidentiar alicun percursos especialmente interessante:

Le percurso scenic (nota le scala!)

Le percurso del costa de Espoo

sin considerar un lista de percursos national e un mappa del stratas que evidentia le varie typos de terreno.

Le question del die es: perque il non ha un servicio simile in Italia? Ah, que stupide, io quasi oblidava: in Italia nos non ha percursos cyclabile!

P.S.: no, io non ha cyclate tote le percurso del prime mappa! Io tosto prendeva altere stratas, plus proxime al costa marin, e arrivava a Haukilahti (que es le loco marcate in le mappa per le distantia “8.0 km”) e postea invertiva le direction e tornava a casa per le via decidite per Journey Planner.

In iste pagina del galleria io ha cargate mi ultime album de Lauttasaari (infortunatemente pro vos, le “ultime” debe esser intendite solmente in senso de vicinitate temporal). Benque tote le photos es quasi identic a les que io ha prendite precedentemente, iste vice le subjecto del photos esseva le area in le Sud-Est de Lauttasaari. Con mi (non troppo grande) surprisa io trovava un altere parve plagia, que es multo simile a le que io jam photographava; con le differentia que in iste il non ha un nave pro le jocos del infantes. Inter le quantitate de photos insignificante que io prendeva, il habeva un que esseva particularmente insignificante, e que io esseva in le puncto de deler; ma pro curiositate, io decideva de experimentar e convertir lo in blanc e nigre, pro vider si le photo acquireva un senso proprie. Le conversion automatic a blanc e nigre reduceva le visibilitate del elementos de disturbo que il habeva in le fundo, ma al mesme tempore destrueva le contrasto e rendeva le imagine plan e enoiante. Un del multissime utile — e confuse — functionalitates de The Gimp es le channel mixer, que permitte de specificar le intensitate del tres componentes de color (rubie, verde e blau) del imagine; iste function, combinate con le transformation in monochromia, permitte de calibrar manualmente le “peso” del colores in maniera tal que le imagine in B/N non resulta totalmente plan, e le differentias inter le areas de color que le autor considera plus importante es preservate. In basso on vide le resultato — io ha essayate de calibrar le colores de maniera que le photo appare multo contrastate. Le photo es ancora insignificante, ma a prime vista illo appare interessante e io ha decidite de non deler lo (clicca pro ingrandir lo). :-)